وقتی سید علی مشروعیت بر باد رفته را گدایی می‌کند: نباید بین کسانی که رنگ لباسشان با ما یکی نیست، دیوار بکشیم!

آنان که هیچ بودند، آنان که کف روی آب بودند، آنان که خس و خاشاک بودند، آنان که اغتشاشگر و آشوبگر بودند، آنان که حرمت شکن بودند، آنان که فتنه‌گر بودند، آنان که عامل بیگانه و صهیونیست بودند، و آنان که بزرگی وقاحت یک دیکتاتور را دیدند و ناباورانه باز هم راهپیمایی سکوت کردند، حالا بیایند، بیایند که امروز زمان وحدت و اتحاد است! سید علی امروز پس از یک سال خونین، در صحبت هایی از وحدت در جامعه و ضرورت اتحاد و نراندن افراد با نظرات دیگر گفت. خامنه‌ای که به نظر می‌رسید پس از انتقادات گسترده نسبت به ادبیات به کار رفته از سوی او در مراسم 14خرداد، کلمات را شمرده شمرده و با وسواس خاصی کنار هم می‌گذاشت، گفت که «نباید بین کسانی که رنگ لباسشان با ما یکی نیست، دیوار بکشیم» او که گویی به هنگام سخنرانی‌ها، کارنامه سیاه اعمال خود و حامیانش را به یک باره از یاد می‌برد، در ادامه گفت: «ظلم بد است.» !… و سوالی که بار دیگر در اذهان نقش بست این بود که به راستی سید علی با که از وحدت سخن می‌گوید و با که می‌خواهد متحد باشد؟ با خانواده سهراب ها یا خانواده زیدآبادی ها؟ با خواص مردود یا با خانواده بزرگ ملت سبز؟ … شاید درست‌تر این است که بگوییم امروز پس از یک سال تکیه بر سر نیزه، باز هم علی تنها مانده بود و حوضش. امروز دیکتاتور با تمام وجود مشروعیت بر باد رفته را گدایی می‌کرد.

کشت، شکنجه کرد، تجاوز کرد، زندانی کرد … و عفو کرد !

خبر آمد در نمایشی مضحک به صحنه گردانی صادق لاریجانی، علی خامنه ای با عفو تعدادی از بازداشت‌شدگان وقایع پس از انتخابات موافقت کرده است. باید خوشحال بود که شیر زنان و آزاد مردانی از دست ضحاک زمانه خلاص می شوند، و باید خون گریه کرد بر حکومتی که در آن ظالم، مظلوم را عفو می کند. حکومتی که مردم خود را می‌کشد و به وقیحانه ترین حالت ممکن در صدا و سیمایی که با پول همان مردم می‌چرخد، بر ضد آن مردم دروغ و تهمت می بافد. حکومتی که مردم خود را شکنجه می کند و آنها را مجبور به اعتراف به جرم دگر اندیشی می کند. حکومتی که به زندانیان خود تجاوز می کند، آنها را به وحشیانه ترین شکل ممکن شکنجه کرده و می کشد و بعد اعلام می کند بازداشتگاه غیر استاندارد بوده است!… نه آقای خامنه‌ای، ملت آزاده و سبز ایران به بخشش قاتل خود نیازی ندارد، که بخشش هم، همانند انتصاباتش، نمایشی برای حفظ و استمرار قدرت خویش و اطرافیان دیو سیرت گرداگرد اریکه ی قدرت است.